Waarom gewone bijles Engels niet werkt voor leerlingen met dyslexie – en wat wél helpt
Engelse grammatica voelt als een ondoordringbare jungle van regels, uitzonderingen en rijtjes die maar niet blijven hangen. Terwijl er zo hard aan gewekt wordt, blijft het lastig.
Het zijn vaak losse puzzelstukjes zonder dat er een plaatje op de doos staat. En wat doe je met een puzzel zonder voorbeeld? Precies – dan wordt het zoeken, proberen, en vooral veel frustratie.
Engelse grammatica lijkt dan onlogisch en verwarrend. Maar wat als je het anders aanpakt?
Er is een manier van grammatica uitleggen die wél werkt – juist voor leerlingen met dyslexie.
Engels leren zonder regels te stampen: hoe dan?
Een verrassend effectieve ingang is het werken met metaconcepten. Wat dat betekent? Denken in grote lijnen. In logica. In betekenis. Een metaconcept is een overkoepelend idee. Een soort paraplu waar meerdere grammaticale onderwerpen onder passen. Denk aan begrippen zoals tijd, verandering, focus of gewoonte. In plaats van losse regels uit je hoofd te leren, kijk je naar de logica die eronder ligt. Dat maakt Engelse grammatica begrijpelijker én minder willekeurig.
Hoe kun je Engelse grammatica beter begrijpen?
Voorbeeld:
-
Waarom gebruik je de present simple? Omdat je praat over gewoontes of feiten.
-
Waarom de present continuous? Omdat iets nu aan de gang is – focus op het moment zelf.
Als je dat verschil begrijpt, hoef je geen losse regels meer te onthouden. Je ziet het grotere geheel.
Waarom is Engelse grammatica dan zo moeilijk voor leerlingen met dyslexie?
Leerlingen met dyslexie hebben vaak moeite met het onthouden van losse informatie. Maar als ze de grote lijn snappen, kunnen ze veel beter meedenken. Ze hebben baat bij:
-
patronen
-
logica
-
betekenis
Metaconcepten helpen hierbij. Ze zorgen ervoor dat:
-
grammatica minder gefragmenteerd aanvoelt,
-
regels een reden van bestaan krijgen,
- verbanden sneller zichtbaar worden.
In mijn begeleiding werk ik hier bewust mee. Niet alleen om grammatica simpeler uit te leggen, maar ook om leerlingen zélf te laten ontdekken hoe grammatica werkt. Want niets is krachtiger dan een leerling die zegt: “Oh, dus daarom gebruik je hier wél ‘do’ en geen ‘does’.”
Hoe leg je Engelse grammatica eigenlijk uit aan een kind met dyslexie?
Door vragen te stellen die de onderliggende betekenis blootleggen:
- Gaat het over iets dat altijd zo is, of alleen nu?
- Wil je benadrukken dat iets veranderd is, of dat het al een tijd zo is?
- Wat wil je duidelijk maken met de werkwoordstijd die je kiest?
Zo bouw je een mentale kapstok voor grammatica. Geen rijtjes meer. Maar overzicht, structuur en rust.
Als bijles Engels niet werkt: kijk verder dan herhalen en rijtjes
Veel ouders proberen hun kind met dyslexie te helpen door extra bijles te regelen. Logisch ook – je wilt iets doen. Maar standaard bijles richt zich vaak op meer van hetzelfde: herhalen, oefenen, nog een keer uitleggen. En juist dat werkt niet altijd bij een brein dat anders leert. In dit artikel leg ik uit waarom standaard bijles voor leerlingen met dyslexie vaak niet werkt, en wat dan wél helpt: lees hier het volledige artikel.
Wat werkt beter dan grammatica stampen?
Als je kijkt naar de waarom in plaats van alleen de hoe, ontstaat er ruimte. Voor inzicht, voor vertrouwen, en uiteindelijk voor zelfstandigheid. In mijn begeleiding van leerlingen met dyslexie is dit de rode draad. En steeds opnieuw zie ik wat er gebeurt als de grammaticale puzzel ineens wel in elkaar valt.
Meer weten?
Wil je weten hoe jij jouw kind kunt helpen met Engels – zonder eindeloos te stampen?
Of ben je docent en wil je dit toepassen in de klas?
Plan dan gerust een gratis sessie in of stuur me een bericht. Ik denk graag met je mee.
Ben je er klaar mee om allerlei tegenstrijdige adviezen te krijgen?
Plan een vrijblijvend inspiratie gesprek waarin ik laat hoe Engels leren wel lukt.
