Er wordt leerlingen wel verteld WAT ze moeten leren maar niet HOE ze moeten leren. Zolang een leerling niet weet hoe hij het beste leert en welke invloed hij uit kan oefenen op het eindresultaat zal er aan gemodderd worden. 

Nog niet denkend aan de frustratie die zich opbouwt in de leerling omdat hij toch echt lang gestudeerd heeft maar niet beloond is met het gewenste cijfer. 

Als een leerling alles visualiseert kun je je indenken wat het gevolg is als een leerling zich hiervan bewust is en dit gaat gebruiken bij het leren van woordjes en het begrijpen van grammatica.

Bij het leren van Engels als je dyslexie hebt is het niet altijd even gemakkelijk. Het is een handicap die voor veel belemmeringen zorgt maar met een andere benadering is er zoveel meer mogelijk. 

Ik zie vaak dat de uitleg wel meerdere keren gegeven wordt maar steeds op dezelfde manier. Als ik die manier de eerste keer niet snapte, snap ik hem waarschijnlijk de volgende keren ook niet. 

Mijn mening is dat als de leerling het niet begrijpt, dat ik het niet goed heb uitgelegd. 

De begeleiding is daarom bij mij ook 1-op-1 zodat ik alle tijd heb om de stof net zo lang en vaak uit te leggen tot hij begrepen wordt. Het “waarom” moet begrepen worden. Als de leerling al de vraag stelt, waarom iets zo is krijgen ze vaak het antwoord “daarom”. Maar daarom is geen reden 😉

Doorgaan zonder goede fundering is namelijk zinloos. Als je dit combineert met leren plannen zie je de leerlingen groeien tot zelfverzekerde personen.